Daarna komt de regen.

Daarna komt de regen. Rabarberbladeren worden paraplu’s. Botjes blijven steken in de modder, kinderen wandelen verder op kousenvoeten. Net op dat moment ben je aan de andere kant van het veld, met een mand onder en een kleintje op je arm. Heerlijk het veld. Je wordt er voortdurend aan herinnerd dat vuil worden mag.

En dan komen de aardbeien. Ik heb het nu even niet over de smaak. Al zijn ze extra zoet dit jaar. Maar die kleuren, dat rood tegen dat groen. Als je even blijft kijken en je doet je ogen dicht, blijft het omgekeerde beeld nazinderen.

Uiteraard kom ik ook voor het sociale aspect. Ik weet sinds deze lente weer alles over scholen in Gent en omstreken, over feestjes, over groene partijen enzovoort. Maar over één ding is iedereen het eens. Het is weer prachtig dit jaar en het zal alleen nog prachtiger worden als het wijveld in bloei komt.